Zeewater bevat diverse zouten in opgeloste toestand en is daarmee ongeschikt als drinkwater. Het zoutgehalte of saliniteit wordt in promille (‰) uitgedrukt. In 1 liter zeewater komen gemiddeld de volgende hoeveelheden zouten voor:

De hoeveelheid zouten bedraagt dus gemiddeld 34,5 gram per liter zeewater, oftewel 34,5‰ (m/m). Een emmer met een inhoud van 10 liter zeewater bevat daarmee ongeveer twee volle koffiekoppen zeezout. Het zoutgehalte is echter niet overal gelijk. De hoogste zoutgehalten komen voor in de subtropische gordels, namelijk 36,3‰. Langs de evenaar is het minder, ondanks de grote verdamping: 34,3‰. Dit wordt veroorzaakt door de grote regenval. De Middellandse Zee heeft ook een hoger zoutgehalte, toenemend van west naar oost, met in het oostelijk deel circa 39‰. De Rode Zee heeft met 41 tot 42‰ het hoogste zoutgehalte voor open zeeën.

In enkele gesloten zeeën wijkt het zoutgehalte sterk af van dat van de open zeeën. Zo is de saliniteit van de Dode Zee met 33,7% zo’n 10 keer zo hoog als die van oceaanwater, terwijl de Kaspische Zee met een gemiddeld zoutgehalte van 1,2% veel minder zout is dan ‘gewone’ zeeën. Op hoge breedtegraden is het zoutgehalte belangrijk lager, vooral in de omgeving van de polen. Dit komt door de geringe verdamping en het vele smeltwater. Bij de Noordpool ook door het vele zoete water dat wordt aangevoerd door de grote Siberische rivieren. Ook de Oostzee is minder zout doordat er veel rivieren in uitstromen en er weinig verdamping is.

In de Noordzee schommelt het zoutgehalte tussen 34‰ en 35‰. Vlak onder de kusten – waar grote rivieren zoet water in de zee brengen – is het zoutgehalte lager. Voor de Belgische kust bedraagt de saliniteit van west naar oost van ongeveer 34‰ tot 31‰. Aan de Nederlandse kust en in de Duitse Bocht is het lager dan 30‰. Het zoutgehalte van de Oostzee is beneden de 25‰.

(Bron: Wikipedia)